Enian, Georgios

Georgios Enian
greacă Γεώργιος Αινιάν
Data nașterii 1788
Locul nașterii
Data mortii 1848
Un loc al morții
Țară
Ocupaţie politician
Tată Zacharios Enian [d]
Copii Aganice Ainianos [d]
Autograf
 Fișiere media la Wikimedia Commons

Georgios Enian (greacă Γεώργιος Αινιάν , Mavrilo, Phthiotis [1] 1788  - Atena 1848 [2] .) - politician grec și ministru al epocii Războiului de Independență 1821-1829. și regatul grec.

Biografie

Născut în 1788 în satul Mavrilo, Phthiotis , pe versanții estici ai Muntelui Timfristos , în familia lui Zaharia Enian, preot și profesor. Numele de familie inițial al familiei a fost Ikonomu, dar tatăl, influențat de istoria antică a regiunii, a ales numele de familie Enian, după numele tribului Enian care a trăit aici în antichitate. În 1806 familia sa mutat la Constantinopol . Lucrând inițial ca profesor acasă, tatăl său a început curând să predea la Liceul grecesc din Constantinopol (greacă: Μεγάλη του Γένους Σχολή). În 1818, Zaharias Enian și fiii săi Georgios și Christodoulos ) au fost inițiați în societatea secretă revoluționară Filiki Eteria de către unul dintre apostolii ei Anagnostaras [3] . Mai târziu, tatăl și frații l-au inițiat pe fratele mai mic Dimitrios în Etheria . Casa Enian a devenit un loc de întâlnire pentru eterişti. După moartea lui Skufas , unul dintre cei trei fondatori ai Etheriei, părintele Enian a scris în stilul lui Homer și a citit elogiul [4] . Georgios a absolvit Liceul grecesc din Constantinopol și a predat copiii Marelui Draguman (traducător al flotei otomane) Muruzis [1] . După inițierea în Etheria, s-a întors în Fthiotis pentru a pregăti o răscoală [5] .

Revoluția greacă

În noiembrie 1821 a devenit membru al guvernului provizoriu al estului Greciei Centrale [6] . Ulterior, în decembrie 1821, a luat parte la Prima Adunare Națională de la Epidaur [6] reprezentând estul Greciei Centrale. În aprilie 1823 a fost deputat la A doua Adunare Națională de la Astrus [6] , unde a fost numit ministru de poliție [7] [8] .

În aprilie 1826 a fost membru al celei de-a treia Adunări Naţionale [6] .

A fost inspector al armatei Greciei Centrale [9] .

După moartea comandantului Karaiskakis , i s-a încredințat scrierea și rostirea unui discurs de înmormântare [10] .

La A patra Adunare Naţională de la Argos , în vara anului 1829, Ipati a reprezentat [6] .

Regatul Greciei

După restaurarea statului grec, în 1833, a devenit unul dintre primii 10 nomarhi (conducători de nomes ) ai Greciei [11] , nomarh al insulei Eubeea [12] . A aparținut politic așa-numitului „partid rus”. În 1843, a fost membru al Comitetului celor șase, care a propus introducerea Constituției regelui bavarez Otto [13] . A murit la Atena în 1848

Note

  1. ↑ 1 2 αινιάν γεώργιος  (link inaccesibil) απε-μπα αθηναϊκό πρακτορείο ειδήσεων / μακεδονικό πρακτορεικό πρακτορεσίο πρακτορεσίο
  2. ↑ Αινιάν Γεώργιος , Πανδέκτης, ανακτήθηκε στις 3 Απριλίου 2010, αναφέρεται ως πηγή της πληροφορίας το Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό (τομ. 1, σελ. 97-98) — Δρανδάκης Παύλος — 1983—1988]
  3. ↑ [Δημήτρη Φωτιάδη,Ιστορία του 21, ΜΕΛΙΣΣΑ, 1971, τομ.Α,σελ.273]
  4. ↑ [Δημήτρη Φωτιάδη,Ιστορία του 21, ΜΕΛΙΣΣΑ, 1971, τομ.Α,σελ.278]
  5. ↑ Απόστολος Ευθυμιάδης, Η Θράκη και ο Έβρος, Κεφάλαιο 3ο, Η Τουρκοκρατούμενη Θράκη, 6. Η Φιλική Εταιρεία  (недоступная ссылка) , αναφέρεται ως πηγή: το βιβλίο «Η Φιλική Εταιρεία», (Ακαδημίας Αθηνών), σελ. 46
  6. ↑ 1 2 3 4 5 «Τα κατά την αναγέννησιν της Ελλάδος» «Ήτοι, συλλογή των περί την αναγεννώμενην Ελλάδα συνταχθέντων πολιτευμάτων, νόμων και άλλων επισήμων πράξεων από του 1821 μέχρι του 1832» , Ανδρέας Μάμουκας, Πειραιάς, Τυπογραφία Ηλίου Χριστοφίδου, Η αγαθή tύχη, 1839
  7. ↑ Δημήτρη Φωτιάδη . Ιστορία του 21. - ΜΕΛΙΣΣΑ, 1971. - Τ. V. - Σ. 308.
  8. ↑ Στέφανος Π. Παπαγεωργίου . Απο το Γένος στο Έθνος 1821-1862. — Σ. 158. - ISBN 960-02-1769-6 .
  9. ↑ Αναφορά στα απομνημονεύματα του Νικολάου Κασομούλη, στο έργο του "ΣτρατιωτικϬ ενθμαμα"
  10. ↑ Γεώργιος Αινιάν, Λόγος στὴν Κηδεία του Γ. Καραϊσκάκη , από: Εκατονταετηρίς του στρατάρχου Γεωργίου Καραΐσκάκη 1827-1927, Κωνστ. Ράδου (επιμ.), Εκδ. Γρυπαετός, Αθήναι, 1927.
  11. ↑ Απόφαση της 23 Απριλίου/8 Μαΐου του 1833 Arhivat la 26 octombrie 2012. „Περί διορισμού των νομαρχών δια τους δέκα νομάρχες του βασιλείου της Ελλάδος”:Φ. Μαύρος (Αργολίδος και Κορινθίας), Γ. Γλαράκης (Αχαΐας και Ήλιδος), Δ. Χρηστίδης (Μεσσηνίας), Κ. Ζωγράφος (Αρκαδίας), A. P. Μεταξάς (Λακωνίας), A. Μοναρχίδης (Ακαρνανίας και Αιτωλίας), Ι. Αμβροσιάδης (Φωκίδος και Λοκρίδος), Μ. Σχινάς (Αττικής και Βοιωτίας), Γεώργιος Αινιάν (Εύβοιας), και Ι. Ρίζος Νερουλός (Κυκλάδων)
  12. ↑ Κατά την Ελληνική Επανάσταση… Arhivat 17 martie 2010 la Wayback Machine
  13. ↑ [Στέφανος Π. Παπαγεωργίου,Απο το Γένος στο Έθνος 1821-1862, ISBN 960-02-1769-6 ,σελ.398]

Link -uri

  Accesați articolul Wikidata